سمپاد چیست؟؟

همیشه معرفی موضوعاتی که انسان باهاشون زندگی کرده سخته! مثلا توصیف این که به چه میگیم خوشمزه و دقیقا چه طعمی باید در یک غذا باشه که دلچسب باشه؛ چون این جور چیزها را بیشتر حس کردیم. 

یکی از سخت ترین بخش های نوشتن پروپزال، توصیف سمپاد بود برای کسانی که از دور شاید باهاش آشنا بودند. این متن بخش از پروپزال پایان نامه است که سعی کردم خیلی مختصر سمپاد را توصیف کنیم؛ البته پیشاپیش از همه سمپادیها معذرت می خوام!!

سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان (سمپاد) در سال 1366 با درخواست دکتر جواد اژه‌ای، معاون فرهنگی- اجتماعی نخست وزیر، تاسیس  شد. در همان سال پس از تهران، اولین مراکز در کرمان و همدان تاسیس شد و این روند که طی 26 سال اخیر ادامه یافت (ر.ک به سایت اطلاع رسانی تیزهوشان و استعدادهای درخشان ) و سمپاد را به یکی از گسترده ترین مجموعه‌های آموزشی یکپارچه در سطح آموزش و پرورش تبدیل شد.

ایجاد این سازمان تنها یک سیاست بخشی نبود بلکه به مرور، جریانی را در جهت پرکردن برخی خلاء های این حوزه در سطوح متفاوتی به همراه داشت. تاسیس مرکز المپیادهای علمی کشور(1366) که به باشگاه دانش‌پژوهان جوان(1374) تغییر یافت و نیز بنیاد ملی نخبگان (1384) را می‌توان بخشی از این موارد دانست (ر.ک به حداد عادل،روزنامه اطلاعات، ۳۰ /5/ ۱۳۷۲: 6  و سهراب پور، روزنامه جام جم، ۱۴ /7/ ۱۳۸۳: ۱۶). حتی سیاست‌هایی نظیر تسهیلات استعدادهای درخشان در آموزش عالی نیز رویکردی این‌گونه را دنبال می‌کرد. اما نکته حائز اهمیت آن است که مدارس سمپاد در مقایسه با دیگر بخش‌های ذکر شده، تعامل گسترد‌ه‌ و مداوم‌تری با مخاطبین این جریان سیاستگذاری داشته‌اند و از این‌رو می‌توان نقش و تاثیرگذاری این مدارس را جدی‌تر قلمداد کرد.

طبق ماده دوم اساس نامه سمپاد مصوب هیئت وزیران در تاریخ 8/4/1367، هدف سازمان، شناسایی و پرورش استعدادهای درخشان کشور در سطح مختلف تحصیلی بود(سند شماره: 19798/ت247)؛ تا به این واسطه بتوان نیروی انسانی کارآمدی را در بلندمدت برای کشور فراهم نماید. البته در عمل بواسطه برخی اولویت‌های سازمانی، قوانین، ساختار آموزشی و ... میزان تحقق این اهداف قابل پی‌جویی است.

نکته مهمی که درباره سمپاد باید به آن توجه کرد آن است که آموزش در این فضا -که به مثابه یک لابراتوار عمل می‌کرد- به دلیل طول مدت زمان (حدود 7سال) و همچنین محدوده‌ی سنی خاص مخاطبان (‌12 تا 18 سالگی) ، به نهاینه شدن یک فرهنگ متمایز در میان مخاطبان آموزشی آن منجر شده و دامنه‌ای به وسعت اجتماع دانش‌آموختگان سمپاد یافت. 

چرا همکاری کنیم؟؟! چرا سمپاد؟؟!

مهمترین سوال در ابتدا می تونه این باشه؛ برای چی همکاری؟

شاید قبل از اینکه این سوال برای شما پیش بیاد، من ماه ها قبل باید از خودم می پرسیدم چرا باید وقت انجام تزم را روی سمپاد بگذارم؛ در صورتی که تقریبا موضوعات متعددی بود که هم استقبال بیشتری ازش می شد و هم پول و حمایت مالی می توانستم برای ش جذب کنم.

اما یک نکته برای من هنوز مهمه

مجموعه سمپاد و سمپادیها 7 سال از مهمترین و اثرگذارترین سالهای زندگی من را درگیر خودش کرد. من چه بخواهم و چه نخواهم خصلتهای متعددی پیدا کردم که بخش مهمی ش حاصل زندگی با سمپاده!

بنابراین فکر می کنم اگر ویژگی مثبت از سمپاد به همه ی ما به ارث رسیده لازمه که تلاش کنیم سیستمی که این کمک را به ما و زندگیمون کرده، دوباره سرپا و زنده بشه

و البته حتما میشه اشکالات مشترکی میان ما سمپادیها هم پیدا کرد! پس بهتره برای کمک به خودمون و رشد سمپاد این نقاط ضعف هم پیدا بشه و ترمیم؛ نه اینکه بهانه ای بشود برای کنسل کردن کل مجموعه

مطمئن باشید بدون همکاری سمپادی ها این پایان نامه به جایی که باید برسه، نمی رسه!

بیوگرافی

عنوان پایان‌ نامه:

«مختصات هم فرهنگی دانش‌‌آموختگان مدارس سمپاد»

»Characteristics of co-culture amongst alumni of SAMPAD schools«

واژگان کلیدی:

سپهر نشانه ای، فرهنگ و طبیعت، هم فرهنگ، مدارس سمپاد

Semiosphere, Nature and Culture, Co-culture, SAMPAD schools

دانشجو/پژوهشگر:

حامد سجادی ؛ فارغ التحصیل مدارس سمپاد، دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته فرهنگ و ارتباطاتا دانشگاه امام صادق(ع) – گرایش مطالعات سیاستگذاری

استاد راهنما: 

 دکتر احمد پاکتچی

استاد مشاور:

 دکتر ناصر باهنر

 

سوالات محوری پایان نامه:

1.       مولفه‌های متمایز فرهنگی و ارتباطی اجتماع دانش‌آموختگان سمپاد -با تاکید بر پیکره اطلاعاتی در فضای مجازی- چیست؟

2.       با تاکید بر پیکره اطلاعاتی در فضای مجازی، نسبت و جایگاه این مولفه ها به هم چگونه است و چگونه یک سپهر نشانه ای را می سازد؟

چارچوب نظری:

            دوگان فرهنگ-طبیعت و نظریه سپهر نشانه‌ای در فضای نشانه شناسی فرهنگی (مکتب تارتو- مسکو).

نظریات هم-فرهنگی در حوزه ارتباطات میان فرهنگی.

چارچوب روشی:

            استفاده از رویکرد کیفی-کمی

بخش کیفی: تحلیل نشانه شناختی (نشانه شناسی فرهنگی) کلیه متون تولید شده توسط تمامی دانش‌آموختگان سمپاد در فضای اجتماعی و نیز فضای مجازی ( در این بخش ایده ها/ نظرات/ تجربیات/ وبلاگها/ صفحات شبکه های اجتماعی و کلا هر اثر از سمپادیها بشدت جذاب و موثر است)

بخش کمی: پیمایش و ارسال پرسشنامه در فضای مجازی به تمامی سمپادیها داوطلب (در این بخش برای کمی کردن و بررسی میزان صحت نتایج کار، به همکاری تمامی سمپادیها نیاز است.)

نتایج:

            انتشار نتایج در قالب پایان نامه؛ مقالات علمی در مجلات معتبر؛

            ارائه به بخش پژوهشی بنیاد ملی نخبگان و مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان

            انتشار در همین وبلاگ و شبکه اجتماعی

پ.ن: رشته فرهنگ و ارتباطات از زیرمجموعه های علوم اجتماعی است.

پ.پ.ن: دانشگاه امام صادق، دانشگاهی دولتی است و با دانشگاه امام حسین (ع) (وابسته به سپاه) و دانشگاه امام علی(ع) (وابسته به ارتش) تفاوت دارد!!

درضمن صرفا جهت اطلاع باید گفت که اخیرا دانشگاه امام رضا (ع) نیر در حیطه تحصیلات تکمیلی در مشهد تاسیس شده است.

پ.پ.پ.ن: سعی کردم در این مطلب جدی ترین اطلاعات درباره این پایان نامه را در اختیار دوستان قرار دهم، البته از آنجایی که اکثر دوستان سمپادی ام، در شاخه های فنی و نیز پزشکی تحصیل کردند احتمال می دهم از برخی قسمتها چیزی دستگیرشون نشه- همونطور که من از حرفای علمیشون چندان سردرنمیارم!!- اما خب باید گفته میشد!!